Bob Dylan, Bruce Springsteen en Warren Zevon

Eerder geplaatst op het Volkskrantblog op 19-02-2006 

Wat hebben die namen met elkaar te maken en wie is die Warren Zevon ? De andere twee zijn waarschijnlijk wel bekend, net als Neill Young en R.E.M. Voor de wat meer ervaren muziek- liefhebber zijn Tom Petty, Jackson Browne, Bonnie Raitt, Linda Ronstadt, Don Henley en Joe Walsh, de laatste twee leden van The Eagles, ook geen onbekenden.

Net als Lindsay Buckingham en Stevie Nicks, van Fleetwood Mac, Carl Wilson van de Beach Boys, Phil Everly, inderdaad van de Everly Brothers, en meester- gitaristen David Lindley en Ry Cooder. En de meeste lezers zullen ook wel eens gehoord hebben van David Letterman, een van de bekendste Amerikaanse tv-persoonlijkheden

Geloof het of niet, maar al deze beroemdheden hebben meegewerkt aan de platen van zanger-pianist Warren Zevon. Letterman wijdde zelfs eens een hele aflevering van zijn praatprogramma aan Zevon en zijn muziek. Als je ziet wie er allemaal meedoen op Zevons laatste cd, die opgenomen werd toen de zanger al terminaal ziek was, dan lijkt het wel een publieke verklaring: Luister naar deze man, want hij is de moeite waard.

Toch is Warren Zevon betrekkelijk onbekend gebleven. Misschien was hij wel te afwijkend voor het grote publiek. Zijn onderwerp keuze is zo nu en dan inderdaad opmerkelijk. Hij zingt over psychopathische moordenaars, drugsverslaafden en extreme sex. En op die laatste cd ook over de dood. Maar hij doet dat niet met somberheid of overdreven sentiment. Zevon benadert de donkere kant van het leven met humor, zij het hier en daar met een bittere bijsmaak.

Dat hij bij het schrijven van teksten zijn eigen ervaringen gebruikt ligt voor de hand. Zijn vader was professioneel gokker, wat een onrustige jeugd tot gevolg had. Als hij 16 is pakt Warren de auto, die zijn vader met kaarten gewonnen heeft en rijdt naar New York. Vanaf dat moment zoekt hij met wisselend succes zijn weg in de muziekwereld. Aanvankelijk als studiomuzikant en componist van reclamedeuntjes, later als toetsenist in de begeleidingsband van de Everly Brothers.

Zijn eerste solo-lp, 'Wanted dead or alive' die in 1969 uitkomt, is een mislukking. Er staat voornamelijk lawaaierige bluesrock op. Het duurt zeven jaar voor het vervolg komt, simpelweg 'Warren Zevon' getiteld, maar dat is dan ook een meesterwerk.

Zevon is inmiddels opgenomen in het kringetje rond Jackson Browne, de leidende figuur in de progressieve West-Coast pop, die bij deze plaat ook achter het mengpaneel zit. En hoewel op deze lp de stevige rocksongs niet ontbreken, vallen vooral de intelligente, wat cynische teksten op en de melodieuze sfeer die het hele album omvat.

Warren Zevon is volwassen geworden en presenteert als een opmerkelijke liedjesschrijver. En als een zanger die, met zijn licht gebarsten bariton, zowel uit de voeten kan in gespierde up tempo stukken als in sfeervolle ballades.

Ook de volgende twee lp's, 'Excitable boy' uit 1978 en 'Bad luck streak in dancing school' (1980) zijn de moeite waard. De critici zijn enthousiast en de single 'Werewolves of London' krijgt zelfs een notering in de Amerikaanse en Europese hitparades.

Met de zanger zelf gaat het echter de verkeerde kant op. Hij raakt verslingerd aan drank en drugs. Zijn volgende lp 'The Envoy' wordt minder goed ontvangen en Zevon verdwijnt enige tijd uit beeld. Het duurt vijf jaar voor hij in 1987 sterk terug komt met 'Sentimental hygiene'. 

Daarna maakt Zevon zo om de twee, drie jaar een plaat van wisselende kwaliteit, tot hij in 2003 te horen krijgt dat hij aan een ongeneeslijke vorm van longkanker lijdt. Hij besluit zijn laatste energie in muziek om te zetten. Het resultaat, 'The Wind', is een prachtplaat. Met behulp van een aantal oude muziekvrienden laat Zevon het volledige palet voorbij komen.

Nog een keer lekker herrie maken met Springsteen en Walsh, een prachtig, weemoedige liefdesliedje zingen met Emmylou Harris en met zelfspot terugkijken op het leven, met behulp van Cooder en Lindley. De CD bereikt de 12e plaats in de Billboard lp-lijst en krijgt een nummer 1 notering in de Independant Album List. Dat is nog eens een manier om afscheid te nemen.

Op 7 september 2003 overlijdt Warren Zevon, 56 jaar oud. Maar wel ruim een half jaar later dan zijn artsen voorspeld hebben, waaruit maar blijkt dat muziek maken zo ongezond nog niet is.

Er zijn sinds het overlijden van Zevon een aantal tribute-cd's verschenen waarop bekende artiesten zijn liedjes vertolken. Een aantal van zijn vroegere lp's is opnieuw op cd uitgebracht en er is een dubbel-cd  verschenen met niet eerder uitgebracht werk. In 2007 verzorgde zijn weduwe een biografie in boekvorm. Op uitdrukkelijk verzoek van de zanger is het een eerlijk verslag waarin zijn duistere kanten niet onbelicht blijven. 

Zie ook Wikipedia voor een biografie

De officiële Warren Zevon website 

Er zijn veel filmpjes van Zevon te vinden op YouTube. Deze link  geeft een mooi overzicht... 

PS: Het stripje gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman gaat wel over muziek en roem, maar niet over Warren Zevon...