Heikneuters en koolmezen

Sommige mensen hebben een geweldig geheugen. Ik niet. Ik kom regelmatig op blogs van collegabloggers om pas bij het lezen van de reacties te ontdekken dat ik het verhaal al eerder gelezen heb en er op heb gereageerd ! Mijn blogvriend Martin Broek heeft daar geen last van. Die wist, toen ik vorige week foto's van een terras op de hei plaatste, nog precies dat ik daar al eerder over had geschreven. Nu wist ik nog wel dat ik er leuke foto's had gemaakt. Maar het onderstaande verhaal was ik alweer vergeten. 

Eerder verschenen, dus, in september 2010, op het Volkskrantblog...

Hutje op de hei, de grote stille heide, een dagje hei, heikneuter... 

De heide komt regelmatig voor in ons dagelijkse taalgebruik. We houden van de hei, om er te fietsen, te wandelen, of de hond uit te laten, vooral in de nazomer als de bloeiende hei in een paarse zee verandert.

Aan het begin van de 19e eeuw was 20% van ons land bedekt met hei. Inmiddels is dat flink verminderd. De hei is grotendeels ontgonnen, bebost, of bebouwd. Maar niet alleen de mens bedreigt de heidevelden, de natuur doet dat ook.

Als we ons er niet mee bemoeien zorgt de natuur er op eigen kracht voor dat hei verdwijnt en bos verschijnt. Toch doen natuurbeschermers hun best om heidegebieden te behouden. Niet omdat ze van nature in ons land voorkomen, maar omdat we er zo van houden.

Onze heide is een cultuurlandschap, ontstaan door middeleeuwse landbouwmethoden. Eerst werden de bossen gekapt en platgebrand, daarna zorgden schaapskudden ervoor dat grote heidegebieden konden ontstaan. De hei werd afgeplagd om, vermengd met schapenmest, de akkers vruchtbaarder te maken.

Zo ging het eeuwen. Op sommige plaatsen werd de heidegrond zover afgeschraapt dat er zandverstuivingen ontstonden. Tussen Soest en Soesterberg zijn zo, bijvoorbeeld, de Soesterduinen ontstaan.

Op de veluwe waren die stuifzanden ooit zo woest dat hele dorpen er door bedreigd werden. Tegenwoordig zijn ze zo zeldzaam dat ze, met kunstgrepen en beheersmaatregelen, behoed moeten worden voor oprukkende begroeiing.

Onze verhouding tot de natuur is maar gek. De door ons ingrijpen verwoeste landschappen vinden we zo mooi, dat we ze tegen de natuur in bescherming nemen. En dat noemen we dan natuurbehoud.

Ten oosten van Hilversum is een vrij groot heidegebied, dat deel uitmaakt van het Goois Natuurresevaat. Ik ben daar in vroeger jaren vaak overheen gefietst. Je kunt achter kasteel Groeneveld, bij Baarn, het bos al in en slechts onderbroken door een enkele verkeersweg, doorfietsen tot aan Bussum.

Tegenwoordig kom ik op eigen kracht niet meer zo ver. Maar je kunt met de auto aan de rand van de Zuiderheide kunt komen, bij theehuis 't Bluk. Je moet wel weten hoe je rijden moet, want de toegangsweg, een zandpad door het bos, ligt niet bepaald langs een doorgaande route.

Met behulp van oude landkaarten en Googlemaps vond ik de juiste route en langs kleine weggetjes, vlak langs de A27 en A1, maar op nog geen kwartier rijden van Soestdijk, vonden we de oude pleisterplaats.

Een tamelijk nieuw bakstenen gebouwtje, aan de bosrand, uitkijkend op paarsbloeiende heidevelden. Het oorspronkelijke theehuis is een paar jaar geleden door brand verwoest. Maar de locatie was klaarblijkelijk aantrekkelijk genoeg om het weer op te bouwen.

Er komt bij het, door eiken en vliegdennen overschaduwde, terras een aantal fiets- en wandelpaden samen. Daar moet 't Bluk het van hebben. Wij waren de enige bezoekers met een auto.

We hebben er een uurtje genoten van het uitzicht en van de ongelofelijk brutale koolmezen. Van mussen ben je wel gewend dat ze, op drukke terrassen, de kruimeltjes van de tafels komen pikken, maar van koolmezen had ik dat nog nooit meegemaakt.

Ps: We zijn dit jaar, 2012, ook al twee keer bij 't Bluk geweest, maar we hebben er geen koolmezen meer gezien...

Het Goois Natuurreservaat en theehuis 't Bluk hebben eigen websites.

Op Wikipedia is veel informatie over heidegebieden te vinden, zie: Heide - Goois Natuurreservaat - Zuiderheide - Soesterduinen 

Hè, hè, eindelijk kan er gesport worden !

Het zal de meeste lezers niet ontgaan zijn dat de Olympische Spelen dit weekeinde begonnen zijn. Op zowel de publieke als de commerciële tv- en radiozenders is er de afgelopen weken ruim aandacht aan besteed. Ook in de krant konden we regelmatig lezen hoe de voorbereidingen in Londen verliepen en hoe het met onze sporters ging.

Op de Duitse en Belgische TV werd er eveneens uitgebreid vooruitgeblikt. Maar dat viel uiteraard in het niet bij de Britse BBC. Daar waren de week voor de openingsceremonie al avondvullende Olympische programma's te zien. Het reguliere BBC-journaal werd uitgezonden vanuit het Olympische park.

De 'build up', de aanloop naar de spelen, verdrong daarbij het internationale nieuws. Politici werden voornamelijk in beeld gebracht als ze iets over de spelen te melden hadden. Zelfs de Amerikaanse presidentskandidaat, Mitt Romney, op bezoek in Londen, deed daarbij een duit in het zakje.

Maar ook de grijs bebaarde Chinese boer, Chen Guanming, die met een riksja vanuit China naar Londen gefietst was, speciaal voor de Olympische spelen kreeg een minutenlange reportage.

Geweldig, natuurlijk, dat deze sportliefhebber 60.000 kilometer en door 16 landen reed. Maar ik ben nu toch onderhand wel blij dat alle flauwekul achter de rug is en de spelen zijn begonnen.

Misschien dat ik er mensen door op de tenen trap, sommigen vinden de openingsceremonie een hoogtepunt, maar voor mij hoeft het allemaal niet. Ik ben erbij in slaap gevallen. Waarom moet die opening, en zo meteen ook weer de sluiting, een halve avond duren ? Aan een half uurtje, op zaterdag ochtend, voor het eerste atletiek-onderdeel, zou je toch genoeg moeten hebben.

Laten ze een vlag hijsen, die vlam ontsteken en laat de voorzitter een paar woorden zeggen, bij voorbeeld: 'Hierbij verklaar ik de Olympische Spelen voor geopend !' En dan vooruit met de geit.

Dat gesjouw met die vlam begon de laatste weken toch belachelijk vormen aan te nemen ? Meer dan een maand hebben ze met die toortsen rond gerend ! En niet alleen sporters, waarvan sommigen gehandicapt, maar ook lieden die zich verdienstelijk hadden gemaakt in het vrijwilligerswerk, industriëlen, acteurs, diplomaten en andere hotemetoten mochten een stukje meelopen in de estafette.

In de nieuwsberichten dook die vlam telkens weer op. We zagen de vlam op allerlei plekken in Groot-Brittannië. Het werd een echte 'running gag', zoals men dat in de filmwereld noemt. Een flauwigheidje dat zo vaak terugkomt dat het op de lachspieren gaat werken.

Begin deze week kwam het vuur, per helikopter, aan in London. De reden daarachter ontgaat me volkomen. Om tijd te besparen zal het niet zijn geweest, want men heeft er vervolgens nog een hele week mee door de stad rondgelopen.

In elke nieuwsuitzending zag je dat maffe ding weer voorbijkomen ! De vlam op het reuzenrad, de vlam in Hyde Park, de vlam bij Buckingham Palace, de vlam op een boot op de Theems, de vlam op een brug over de Theems... Om de slappe lach van te krijgen !

De Britten vonden het prachtig, want ze stonden met drommen langs de weg. Maar misschien zagen we hier de evolutie wel in volle werking. Wat ooit bedacht is bij de Olympiade van Amsterdam, in 1928, toen een eenvoudige medewerker van het gasbedrijf het vuur met een knopje aanzette, is gegroeid tot iets megalomaans.

Of het nog groter gaat worden durf ik niet te voorspellen. De volgende spelen worden in Brazilië gehouden en dat is een groot land. Misschien gaan ze daar wel jaren met die toorts lopen slepen. Maar misschien blijken de Brazilianen wel verstandiger en houden ze het bescheiden. Ik ben nu in ieder geval blij dat het achter de rug is. Eindelijk mag er gesport worden !

De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door Jan de Stripman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit hoofdstuk.

Klik op de strip voor een grotere weergave. Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  en  het Strip-overzicht van dit jaar

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Nog één dagje terrasweer...

Het ziet er naar uit dat het vanmiddag of vanavond flink gaat onweren. 

En de weermensen voorspellen dat het dan voorlopig afgelopen is met het tropische weer. Nog één dagje om op een zonnig terras te zitten, dus...

Al zul je niet vanaf elk terras uitzicht hebben op prehistorische grafheuvels...

...terwijl er een buizerd boven je hoofd zweeft...

...en boven de grote, stille heide.

Daarvoor moet je naar de hei tussen Hilversum een Laren. 

Echt stil was het er trouwens niet. Het wemelt er van de wandelaars, fietsers, honden, soms zelfs een elektrische scooter, of een scootmobiel...

Klik op de foto voor een grotere weergave

Het is stil in het park

Het is zelfs heel stil in het park. De bomen en struiken maken, met dit bijna windstille weer, toch al niet veel geluid. Maar ook de vogels laten zich nauwelijks horen, of zien. De broedtijd is voorbij, veel soorten gaan nu ruien en daarbij trekken ze liever niet zoveel aandacht.

Op het water van de vijver, waar zich ook maar een enkele eend vertoont, ligt een olieachtig laagje. Vermoedelijk alg. Erg lekker ziet het er niet uit.

Door de recente regenbuien staat het groen er prima bij. Het lijkt wel een tropisch oerwoud.

Gek dat een tropische plant, als het Olifantsgras het dan weer niet zo goed lijkt te doen. Het biedt een troosteloze aanblik, veel dorre stengels met maar hier en daar een groen blaadje. Misschien moet hier eens flink gesnoeid worden ?

Volgens Wikipedia zijn er twee planten die door ons Olifantsgras worden genoemd. Alle twee kunnen ze meters hoog worden, maar de één, Miscanthus giganteus, komt uit Azië en de ander, Pennisetum purpureum, uit Afrika. Ze doen het doorgaans goed in ons klimaat en worden ook wel aangeplant voor de opwekking van bio-energie.  
Zie ook dit artikel op Natuurbericht.nl over de stilte in de natuur...

Je kunt op de foto's klikken voor een grotere weergave...

Struikelend het internet op

Er zijn nogal wat mensen die zich grote zorgen maken als ze zich op het internet begeven. Hoe zit het met mijn privacy ? Straks ziet de hele wereld wat ik doe. Als je 'Facebook' tegen ze zegt roepen ze: 'O, nee, ik ga toch niet mijn hele hebben en houwen op internet zetten ?

Dat zijn heel terechte zorgen, hoor. Maar de oplossing is simpel. Zaken die je privé wilt houden moet je gewoon niet op internet zetten. Als je je inschrijft op een site als Facebook en ze vragen daar allerlei privégegevens, dan vul je die gewoon niet in.

Of je geeft, als het niet anders kan, foutieve gegevens. Niemand is verplicht om naar waarheid die personalia in te vullen, of met zijn echte gezicht op een website te gaan staan. Op verschillende sites denken ze, bijvoorbeeld, dat ik op 1 januari 1900 geboren ben.

Ik gebruik ook al jaren een getekend portret, in plaats van een foto, en niemand heeft daar ooit over geklaagd. Op die manier heb ik een heel actief internet-leven. Ik ben het levende bewijs dat het met de privacy op internet prima in orde is, zolang je zelf maar zoveel mogelijk privé houdt.

Iets anders is het wanneer je dingen op internet zet waarvan je juist wil dat zoveel mogelijk mensen ze te zien krijgen. Bijvoorbeeld de prachtige verhalen die je geschreven hebt, je mooiste foto's, of je zelfgetekende stripverhalen. Dan blijkt de vrees ongegrond, dat alles wat je op het web openbaart ook direct door miljoenen internetters bekeken wordt.

Begin maar eens een weblog. Je zal zien dat daar niemand op af komt. Pas nadat je een paar jaar bezig bent, al je nieuwe blogs aankondigt op Facebook, Twitter, Ekudos, Google+ en Hives, heb je kans op wat meer aanloop. Bij mijn huidige Stripman's Prikbord mag ik me nu verheugen op zo'n 500 bezoekers per week. Op het wat rustigere Mejanderblog ben ik al blij met 500 per maand.

Toch was ik redelijk optimistisch toen ik, met de Geheimzinnige Hulpman, aan het begin van dit jaar, een Engelstalig stripblog lanceerde. Er zijn misschien 25 miljoen mensen op aarde die Nederlands spreken, maar Engels... dat moeten er ontzettend veel meer zijn.

Een Engelstalige website zou dan toch al snel honderden, misschien wel duizenden bezoekers per dag moeten gaan trekken ? Volgens Wikipedia zijn er ongeveer 375 miljoen aardbewoners die Engels als moedertaal hebben en bijna een miljard die het als tweede taal beschouwen. Nou dan ?

De praktijk blijkt iets weerbarstiger. Dat het aanvankelijk niet zo hard ging verbaasde me niet. Een paar stripjes vallen natuurlijk niet direct op, tussen de enorme hoeveelheid andere Engelse webpagina's. Het zoeken van aandacht, via de voor mij reguliere forums en websites, leverde voornamelijk bezoekers uit Nederland op. Leuk, natuurlijk, maar niet waar we op uit waren.

Toen in juni het totaal aantal bezoekers zelfs gestaag leek af te nemen vond ik dat er iets gebeuren moest. Ik moest een plek zien te vinden, waar Engelstalige lezers kwamen en waar ik ons blog kon promoten.

Het eerste wat ik probeerde was Stumble Upon, een website die willekeurige webpagina's voor je zoekt. Je kunt je daar inschrijven, een aantal voorkeuren, of interesses opgeven en je laten verrassen. Je struikelt zo door het internet en komt af en toe heel aardige dingen tegen. Maar je kunt bij Stumble Upon ook pagina's aanmelden. De website zoekt dus niet helemaal willekeurig.

Dat leverde ons, nadat ik een aantal van onze stripjes had aangemeld, een recordscore op, van 244 bezoekers op 1 dag. Het bleek wel een eenmalig succes. Hoewel ik de daaropvolgende dagen telkens ons nieuwste stripje aanmeldde zakte het bezoekersaantal weer terug tot het gebruikelijke lage niveau.

Een nieuwe impuls kregen we toen een Amerikaanse lezer één van onze stripjes aanmeldde bij Reddit. Dat is een, van oorsprong Engelstalige, site waarop de gebruikers internetpagina's aanprijzen. Dingen die ze gelezen hebben en leuk, interessant of belangwekkend vinden, of zelf geschreven of gemaakt hebben. Een beetje zoals ons Nederlandse Ekudos, of NuJij.

Die aanmelding leverde ons 176 bezoekers op. Ik schreef me er zelf in en de dag daarna stroomden er 106 nieuwe lezers toe. Ik durf nog niet hardop te juichen, drie dagen later waren het er nog maar 38, maar het is toch een verbetering.

Moraal van het verhaal is dat het behoorlijk lastig is om aan lezers te komen. Misschien moet je je over ongewenste lezers en kijkers dus niet al te veel zorgen maken, als je eens iets op internet zet. Terwijl, aan de andere kant... als een compromitterende foto van je bekeken wordt door 500 mensen is dat misschien toch al wel veel.

Op bijna alle bovengenoemde websites en -forums zijn onze strips en verhalen te vinden. Bijvoorbeeld op Twitter, Facebook (zelfs nog een keer ), Hyves, Ekudos, Google+, Reddit en Stumble Upon 

De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door Jan de Stripman. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit hoofdstuk.

Klik op de strip voor een grotere weergave. Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  en  het Strip-overzicht van dit jaar

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ondertussen op het balkon...

Niet dat ik veel op het balkon ben, de laatste tijd. Maar daar trekken mijn balkonplanten zich helemaal niets van aan. Die bloeien, ook als ik niet naar ze om kijk. In mijn bloempot met gemengde bloemzaden, bijvoorbeeld, deze rode variant van het vertrouwde vlasbloempje...

Ook een bekende plant, die je veelvuldig in het wild aan kunt treffen, de klaproos.

Iets minder bekend misschien, want zeldzaam in het wild, is de bolderik.

Deze vrolijke gele bloemen heb ik niet zelf gezaaid. Ze komen elk jaar spontaan op in verschillende bloempotten. Vermoedelijk, maar ik ben geen echte expert, is het akkerkool.

Je kunt alle genoemde planten terug vinden op Wikipedia. 

En je kunt doorklikken op de foto voor een grotere weergave...

Bij gebrek aan strak-blauwe luchten...

Men zegt dat het volgende week dan toch nog zomer wordt. 

Warm, droog, zonnig, blauwe hemel...

Maar voorlopig is het nog niet zo ver. 

Het is nu nog gewoon, bewolkt, koel, de wind blaast 

en af en toe valt er een bui.

Gelukkig maar, want die blauwe luchten zijn maar saai.

Heb je er één gezien dan ken je ze allemaal !

Dat heb je bij wolken nou nooit. Die zijn altijd weer anders...

Klik op de foto voor een grotere weergave...

Grote wielersponsors blijven de sport vaak jarenlang trouw

Nu de kans op een Nederlandse Tour de France winnaar weer verkeken is kunnen we misschien met wat meer ontspanning kijken naar de wedstrijd en zijn deelnemers. In afgelopen jaren heb ik al eens een opsomming gegeven van de deelnemende ploegen en hun sponsors. Er is wat dat betreft ook dit jaar weer het een en ander veranderd.

Ploegen zijn verdwenen, anderen gefuseerd of veranderd van geldschieter. Soms staan er namen op de shirts die ons weinig zeggen. Toch wordt, ondanks een wereldwijde economische crisis, de wielersport nog ruimhartig door het bedrijfsleven gesteund, zo lijkt het.

Een aantal grote sponsors is de sport al jaren trouw. Rabobank sponsort al 16 jaar. Staalgigant Lampre steunt al 20 jaar zijn wielerploeg, de verzekeraars AG2R en Mondial doen al 12 jaar mee. De Liquigaz-ploeg bestaat sinds 2005, maar het bedrijf was al in 1998 co-sponsor van het team.

De Belgische ploegen gesteund door parketfabrikant Quickstep en de Lotto doen ook al jaren mee. Quickstep was al paraat als co-sponsor bij de Mapei ploeg in 2000 en werd in 2003 hoofdsponsor. Nu rijdt de ploeg rond als Omega Pharma-Qiuckstep, maar medicijnfabrikant Omega Pharma was daarvoor co-sponsor van de Lotto-ploeg. Deze bestaat al sinds 1985 en wordt dit jaar de mede betaald door de Belgische ramen- en deurenverkoper Belisol.

Het Baskische telecombedrijf Euskaltel is sinds 1994 in de wielersport actief, Française des Jeux sedert 1997, al doen ze het dit jaar voor het eerst samen met bouwgigant Big Mat. De Franse kredietverstrekker Cofidis is al sinds 1996 als wielersponsor actief.

Astana, een combinatie van Kazachstaanse staatsbedrijven, is in dit veld een betrekkelijke nieuwkomer, sinds 2006, net als het Britse mediabedrijf Sky, dat in 2009 startte als wielersponsor. In dat zelfde jaar werd de Katjoesja-ploeg opgericht, met steun van verschillende Russische bedrijven.

Vacansoleil-DCM, de tweede Nederlandse ploeg, is opgericht in 2008. De hoofdsponsors zijn een Nederlands reisbureau en een Belgische meststoffen-fabrikant.

De ploeg van Saxobank-Tinkoff werd aanvankelijk, vanaf 2001 gesponsord door onder andere Tiscali en SCS, tot Saxo het in 2009 overnam. Co-sponsor Tinkoff, een credit card aanbieder, genoemd naar de Russische magnaat Oleg Tinkov, was daarvoo sponsor van een Italiaanse ploeg waarin voornamelijk Russische renners reden.

De Amerikaanse producent van navigatiesystemen, Garmin, begon in 2005 als wielersponsor. Dit jaar samen met de Japanse elektronica-fabrikant Sharp en Barracuda Network Systems.

Het BMC-racingteam is opgericht in 2007. BMC is een in Zwitserland gevestigde fabrikant van racefietsen en mountainbikes. Het Franse team Saur-Sojasun bestaat sinds 2009. De ene sponsor doet onder andere aan waterzuivering en de ander maakt voedingswaren.

Radio Shack, een Amerikaanse keten van elektronica-winkels, begon als sponsor van meervoudig tourwinnaar Lance Armstrong in 2010. Dit jaar is de ploeg gefuseerd met het Luxemburgse Team Leopard. Co-sponsors zijn automerk Nissan en fietsenfabriek Trek.

Ook in 2010 werd de Franse lease-maatschappij Europcar aangetrokken als hoofdsponsor van wat daarvoor de Bouygues Telecom-ploeg was.

Het Spaanse Movistar, aanbieder van telefoon- en internetdiensten, is in de wielersport actief sinds 2011, maar de ploeg bestaat al sedert 1980. Toen werd hij gesponsord door Reynolds, maker van fiets-onderdelen en later onder meer door de Spaanse Banesto bank.

Bij alle wielerploegen in de Tour de France zijn er maar twee die dit jaar met een helemaal nieuwe hoofdsponsor zijn gekomen. De ene, Argos-Shimano is de voortzetting van de Nederlandse Skil-Shimano-ploeg, actief sedert 2006. In de Nederlandse brandstoffenhandelaar Argos vond men dit jaar een nieuwe geldschieter.

Het Australische Orica-GreenEdge team is een compleet nieuwe wielerformatie. Hoofdsponsor Orica houdt zich bezig met chemie en mijnbouw. GreenEdge is geen bedrijf, maar de naam moet de frisse, groene, manier weergeven waarmee de ploeg zich wil presenteren.

Het sponsoren van wielerploegen is dus een bezigheid van lange adem, passend bij de duursport die wielrennen tenslotte is. En als je als sponsor wacht op een tourwinnaar, dan moet je ook geduld hebben.

Alle teams zijn te vinden op de website van de Tour de France en op Wikipedia .

Zie ook mijn eerdere verhalen:

'Hij heeft de sponsor in ieder gevalgoed in beeld gebracht' 

Garmin, AG2R, Cofidis, wat zijn dateigenlijk voor bedrijven ? 

De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door Jan de Stripman. Klik hier voor deel 1 van dit hoofdstuk.

Klik op de strip voor een grotere weergave. Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  en  het Strip-overzicht van dit jaar

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

De bellenplant eet als het ware uit de hand

Met sommige planten gaat het minder goed, door het koude en natte weer, met anderen gaat het geweldig. Mijn Fuchsia's, of bellenplanten, doen het bijvoorbeeld bijzonder goed.

Volgens het liedje van Annie M.G. Schmidt is het een makkelijke plant, die als het ware uit de hand eet. Dat klopt. Regelmatig water geven, eens in de paar jaar wat nieuwe aarde en de Fuchsia is tevreden. 

Je kunt ze ook makkelijk stekken. Gewoon een takje afknippen en in een glaasje water zetten. Zodra er wortels aankomen kan het in de grond. Op die manier is mijn enkele bellenplant inmiddels vermeerderd tot drie exemplaren.

Van de jongste maakte ik deze foto's. 

Het plantje is amper drie maanden oud, maar bloeit al prachtig...

Je kunt op de foto's doorklikken voor een grotere weergave...

Zie ook Wikipedia over de Fuchsia

Wolken zijn er gelukkig genoeg !

Het schijnt dat schimmels en zwammen het erg goed doen, met dit natte zomerweer. 

Voor de liefhebbers van wolken is er gelukkig ook genoeg te genieten.

Deze wolkenfoto's zijn gemaakt in de avond.

Je kunt op de foto's klikken voor een grotere weergave...

Zie ook The Cloud Appreciation Society

De eerste lobelia

Hè, hè, eindelijk heb ik bloemetjes in mijn lobelia's !

Je ziet ze al weken overal, volop in bloei, maar die zijn kant en klaar gekocht bij de bloemist. 

Ik heb de mijne zelf gezaaid en door het koude weer hebben ze wat achterstand opgelopen. 

Vorig jaar had ik half juni al de eerste bloemen, nu dus een week of drie later. 

Laten we hopen dat ze flink lang door bloeien...

Je kunt op de foto klikken voor een grotere weergave...

B – double E – double R – U – N, beer run !

De Amerikaanse singer-songwriter-komiek, Todd Snider, zingt het al meer dan 15 jaar, avond aan avond. Al wat je nodig hebt is wat geld, autosleutels en een nuchtere chauffeur. Dan kun je er op uit om bier te kopen.

Mits je oud genoeg bent, natuurlijk, wat de jongens in Snider's lied niet zijn. Het leidt tot komische verwikkelingen en maakt meteen duidelijk dat een leeftijdsgrens, op de verkoop van alcohol, niet direct alle problemen oplost.

Er wordt in ons land ook zo nu en dan over gediscussieerd. Moet je de verkoop van alcoholhoudende dranken moeilijker maken voor jongeren onder de 18 ? Of onder de 21, zoals in de Verenigde Staten ?

Er zijn onderzoeken waaruit blijkt dat zo'n hogere grens inderdaad het alcoholgebruik door jongeren afremt. Maar het maakt het ook spannender om te drinken en je ziet dat juist Amerikaanse jongeren zich, op vakantie in het buitenland, met groot enthousiasme op de drank storten.

Net als de Engelsen trouwens, die lange tijd gewend waren dat de kroeg maar een klein deel van de dag open was. Zij dronken in een razend tempo en als ze in het buitenland een bar aantroffen die niet vroeg sloot, liep het vaak helemaal verkeerd. Op die manier gezien werken beperkingen dus juist excessen in de hand.

Dat wil niet zeggen dat onze, meer ontspannen, benadering er automatisch toe leidt dat jongeren probleemloos met alcohol om leren gaan. We krijgen de verontrustende berichten regelmatig te horen. Jongeren drinken steeds meer en steeds jonger, zegt men.

Maar er zijn ook onderzoeken waaruit het tegendeel blijkt. Nederlandse jongeren drinken momenteel aanmerkelijk minder dan 5 jaar geleden, lees ik op de website van Elsevier. Dus misschien loopt het allemaal zo'n vaart niet.

In mijn jeugd waren de regels niet al te strikt. Er werd bij ons thuis wel eens bier en andere alcoholica gedronken, maar het heeft lang geduurd voor ik dat zelf ging doen. Toen ik een jaar of 16 was vond ik het maar vies. En pas een jaar of 5 later begon ik, op bescheiden schaal, aan de wijn en het bier.

Ik ben best wel eens dronken geweest, na een erg gezellig feest. Maar nog steeds ben ik een matig gebruiker. Ik drink liever 1 lekker biertje op een avond, dan 10 smakeloze, goedkope pilsjes van de supermarkt.

Desalniettemin stap ik wel eens op de scootmobiel, om dan, terwijl ik 'B – double E – double R – U – N, beer run' neurie, naar de slijter te rijden. Ik ben zelfs al eens naar ons buurdorp Baarn gereden, om te zien welke biertjes ze daar verkochten.

Kijk hier voor een collage van de bijzondere biertjes die ik de afgelopen 12 maanden kocht. Om te weten hoe ze smaakten zul je ze toch zelf eens moeten proberen.

Todd Snider's Beerrun op YouTube

Alcohol info met argumenten voor- en tegen een hogere leeftijdsgrens voor alcoholverkoop.

De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door Jan de Stripman.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 


Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  en  het Strip-overzicht van dit jaar

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

De bijzondere bieren van het afgelopen jaar

Sinds enige tijd maak ik een foto van elk, nou ja, bijna elk bijzonder biertje dat ik consumeer. Dit is de oogst van de afgelopen 12 maanden. Allemaal gekocht bij slijters en supermarkten in de buurt.

 Van de Texelse Skuumkoppe, linksboven, via het Spaanse Mahou Negra (verrassend lekker), de Belgische St Bernardus (volgens het zelfde recept gebrouwen als het beroemde trappist van West-Vleteren) en het Duitse hefenweisse van  Weihenstephaner (de oudste nog actieve brouwerij ter wereld), tot ons eigen Hertog Jan weizener. 

Komende zondag meer bier-gerelateerde verhalen...

Je kunt op de foto doorklikken voor een grotere weergave...

Vogels zingen in het stiltegebied

Vanochtend ben ik een eindje het Paardenbos ingereden, ten noorden van Paleis Soestdijk. Aan de andere kant van de provinciale weg, de N 221, ligt het Baarnse bos. Daar is het meestal een drukte van belang. Honden-uitlaters, nordic-walkers, fietsers, wandelaars, schoolklassen... In het Paardenbos is het stil.

Dat mag dan ook wel, het is een officieel stiltegebied. Volgens het bordje aan het begin van het bospad is het '...een van de weinige gebieden in de provincie Utrecht waar je de stilte nog echt kunt ervaren.' En dat klopt het is er erg stil, er is zelfs geen paard te zien.

Op de zandige, licht golvende, ondergrond groeit gemengd bos. Eiken, beuken en grove dennen, douglassparren en lariksen. Met daaronder varens, vingerhoedskruid en braamstruiken. Die bomen en planten maken geen geluid. En veel vogels heb ik er ook niet gezien. Een enkele grijsbruine flits, hoog in de bomen, of een wegvliegende merel, tussen het lage struweel.

Maar de vogels houden zich niet aan de voorschriften op de bordjes. Eén van de merels zong, ik hoorde het tsee tsee van mezen, de trillende zang van een winterkoninkje, het tsjiek tsjiek tsjiek van een grote bonte specht en de hoge schreeuw van een roofvogel. Wat het er voor een was kon ik helaas niet zien. Dus rustig was het er wel, maar gelukkig niet stil.

Je kunt op de foto's klikken voor een grotere weergave...

De zieke dient gestraft te worden

In het wereldbeeld, dat door veel politieke partijen aangehangen wordt, zou elk mens voor zichzelf moeten kunnen zorgen. Het dogma is dat als je de mens maar genoeg vrijheid en verantwoordelijkheid geeft hij vanzelf wel zijn eigen boontjes gaat doppen. Wie dat niet wil of kan moet een duwtje in de goede richting krijgen.

De praktijk is dat mensen die niet, of in mindere mate, in staat zijn hun eigen boontjes te doppen, daartoe gestimuleerd worden met boetes en kortingen. Zo staat er tegenwoordig zelfs een boete op ziek zijn. Men noemt dat 'het eigen risico in de zorg'. Geld dat je alleen hoeft te betalen als je ziek wordt. Eigen schuld, had je maar niet ziek moeten worden.

Er is geen plaats voor zieken, of gehandicapten, in dit wereldbeeld. Er bestaan geen mensen met beperkingen, alleen maar mensen met mogelijkheden ! Ieder mens kan voor zichzelf zorgen en kun je dat niet dan moet je beter je best doen. Solidariteit met de zwakkeren is uit den boze. Armen en zieken zijn mislukkelingen, slappelingen waar je geen medelijden mee hoeft te hebben !

Ik hoorde laatst een interview met Karin Spaink, schrijfster, journaliste en activiste, die aan MS lijdt en borstkanker en een hersenbloeding overleefde. Voor een project werkte ze samen met iemand, die na verloop van tijd informeerde naar haar ziekte. Hij reageerde verbaasd toen ze hem op de hoogte bracht: 'Goh, en je hebt zulke mooie ogen...'

Toen ze hem vroeg waar die reactie vandaan kwam legde hij uit dat hij een boek gelezen had waarin stond dat MS veroorzaakt wordt door geestelijke hardheid. Spaink zocht dat boek op *) en het bleek dat daarin elke ziekte geweten werd aan nare trekjes in de persoonlijkheid van de patiënt, of aan een verkeerde leefstijl. Het bleek ook een bestseller te zijn.

Voor de lezers van dit soort boeken is een zieke, of gehandicapte, dus een slecht mens met een nare persoonlijkheid en een verkeerde leefstijl. Geen wonder dat er zo gemakkelijk gedacht wordt over het verhogen van het eigen risico, eigen bijdragen aan verschillende vormen van zorg en afschaffen van vergoedingen voor hulpmiddellen. Dat zal die nare zieken en gehandicapten leren !

Spaink vertelde ook dat ze regelmatig te horen krijgt dat ze tegen haar ziekte moet vechten. Alsof dat mogelijk is. Een ziekte is geen tastbaar iets, geen beest dat je van je af kunt slaan, geen irritante buurman die je kunt negeren. Het is iets dat je overkomt en je in zijn greep houdt, zonder dat je er om gevraagd te hebt.

Toch zijn er veel mensen die verwachten dat je je er tegen verzet. Want als je maar positief denkt en vecht, dan kun je alles overwinnen. Dat doet denken aan de Amerikaanse droom, de grote liberale drijfveer. Iedereen die dat wil kan van zijn leven een succes maken. Ook de zieke !

De keerzijde is dat als je toch ziek blijft, of misschien nog zieker wordt, je kennelijk niet hard genoeg gevochten, of positief genoeg gedacht hebt. Waarmee we weer terug zijn aan het begin. Ziek zijn is je eigen schuld. Zoals in de Amerikaanse droom een mislukkeling altijd zelf schuldig is aan zijn falen.

Mochten er lezers zijn die het hier helemaal mee eens zijn dan wens ik ze een ernstige... Nee, dat doe ik niet. Een ernstige ziekte of handicap is niet iets dat je anderen toewenst. Hoe dom ze ook mogen zijn en hoe leerzaam een levensveranderende aandoening ook kan wezen.

Wat ik wel wens is dat meer mensen in gaan zien dat het idioot is om te denken dat mensen zelf schuldig zijn, of gekozen hebben, voor hun ziekte of handicap. En dat solidariteit, goede zorg en voorzieningen noodzakelijk zijn en bovendien een teken van beschaving. Iets waar iedereen zich voor in zou moeten zetten. Een ziekte of ongeval kan ons allemaal overkomen.

Het is opmerkelijk dat afgelopen week juist in de VS, het land van de Amerikaanse droom, een wet is goedgekeurd die betaalbare gezondheidszorg voor iedereen mogelijk moet maken. Zelfs daar wil men nu solidair zijn met de zieken...

*) Het gaat om 'Je kunt je leven helen' geschreven door Louise Hay.

Ps: Een alternatieve en ook tamelijk stuitende kijk op MS (en een aantal andere aandoeningen) vond ik op www.kruidenvrouwtje.nl 

Het radio-interview met Karin Spaink

De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van deze episode.
Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  en  het Strip-overzicht van dit jaar